Śruta rzepakowa jako komponent paszowy dla trzody chlewnej

Śruta rzepakowa zawiera od 35 do 38% białka ogólnego w zależności od ilości tłuszczu, czyli stosunkowo mniej niż śruta sojowa (Polskie Normy Jabłonna 2014). Natomiast w składzie białka wyróżnia się wyższą zawartością metioniny i cystyny w porównaniu ze śrutą sojową dlatego może być ona ciekawym źródłem uzupełniającym te aminokwasy.

Śruta rzepakowa posiada w swoim składzie wyższy poziom włókna ok. 11 %, co czyni ją mniej strawną w stosunku do śruty sojowej (ok. 3-4 % włókna).
W uproszczeniu przyjmuje się, że strawność śruty rzepakowej jest około 10% niższa w stosunku do śruty sojowej (w zależności od literatury).  Ponadto przez wyższy poziom włókna oraz zawartość glukozynolanów i kwasu erukowego, śruta rzepakowa nie może być  stosowana u mniejszych zwierząt.

Natomiast w przypadku tuczu szczególnie rusztowego, wyższy poziom włókna może być zaletą. W przypadku tych zwierząt wyższy poziom włókna zapewnia im lepszą perystaltykę jelit, a tym samym odpowiedni komfort bytowy.  W tej grupie technologicznej śruta rzepakowa ma największe i najlepsze wykorzystanie oraz uzasadnienie ekonomiczne.

W Polsce jeszcze często spotyka się negatywne nastawienie do tego surowca. Wynika ono ze starych doświadczeń w stosowaniu śrut rzepakowych, które posiadały w swoim składzie wysoki poziom glukozynolanów i  kwasu erukowego oraz złym sposobie ich bilansowania. Obecnie uprawiane są tylko te odmiany rzepaku tzw. „00”, czyli podwójnie ulepszone, w których występuje obniżony poziom tych substancji anty żywieniowych. W Polsce zgodnie z przepisami obowiązującymi od 1996 r. do Krajowego Rejestru Odmian wpisywane są wyłącznie te odmiany rzepaku, które zawierają maksymalnie 15 μmol glukozynolanów w jednym gramie nasion.  Porównując są to wartości niższe niż maksymalnie obowiązujące w Europie (25 μmol).

Śruta rzepakowa to komponent ekonomicznie uzasadniony w określonych relacjach cenowych w stosunku do innych komponentów białkowych. Jej dawki warto skonsultować z doradcą żywieniowym EKOPLON, gdyż przekroczenie maksymalnie zalecanych poziomów  może wpłynąć negatywnie na kondycję zwierząt lub obniżyć tempo ich przyrostu,   tym samym podnosząc koszty hodowli. Dlatego istotne jest prawidłowe zbilansowanie dawki uwzględniając zarówno czynniki żywieniowe jak i kosztowe.

Zachęcamy do kontaktu z doradcami żywieniowymi EKOPLON.