Nawozy mikroelementowe- chelaty, sole, inne rozwiązania?
Nawożenie mikroelementowe stanowi integralny element agrotechniki roślin uprawnych, zwłaszcza jeśli oczekujemy realizacji wysokich potencjałów plonowania. Mikroelementy stanowią też istotny czynnik reakcji roślin na warunki stresowe, jakie występują w ich środowisku wzrostu. I przy tej okazji często pojawia się pytanie – jak forma mikroelementów jest najlepsza? Chelaty, sole, a może inne rozwiązania jakie oferuje rynek?
Chelaty choć są bardzo dobrym sposobem dostarczania mikroelementów to jednak działają efektywnie w temperaturach powyżej 150C (za Grzebisz 2011).
Jak wskazuje powyższa tabela w okresach kiedy temperatury są niższe bardziej wskazanym jest stosowanie mikroelementów w formie soli, ponieważ ich pobieranie nie wymaga od roślin zaangażowania energetycznego. Dopiero okresy cieplejsze są predysponowane do stosowania chelatów.
Jak stosowanie różnych typów nawozów wpływa na funkcjonowanie roślin i przekłada się na plon i jego jakość pokazują poniższe tabele.
Jak wynika stosowanie miedzi w pszenicy ozimej niemalże w dowolnej formie, pozwala na uzyskanie większej efektywności nawożenia azotowego. Przekłada się to na zwiększenie plonowania i zawartość glutenu w ziarnie. Przytoczone badania wskazuje również na fakt, że nierozpuszczalne związki miedzi dają zwiększoną efektywność nawożenia azotowego, choć może ona być po części następstwem ochronnego działania tychże związków.
Mikroelementy stosowane w nawożeniu roślin uprawnych należą do 4 okresu układu okresowego pierwiastków
i mieszczą się w grupach od 7 do 12 (dawniej od VIIB do IIB). Charakteryzuje je mocno metaliczny charakter i niska reaktywność. Ich sole siarczanowe są związkami stabilnymi i bardzo słabo reaktywnymi. W roztworach wodnych nie mogą samoistnie przechodzić do wodorotlenków lub innych związków (wymagana jest temperatura i obecność katalizatorów).
Podsumowując:
Sole stosowane w nawożeniu dolistnym są równoprawnymi rozwiązaniami w dostarczaniu mikroelementów tą drogą ich aplikacji,
W warunkach niskich temperatur (późna jesień, wczesna wiosna, okresy chłodów) stanowią najlepsze ich źródło, ponieważ nie wymagają od rośliny angażowania energii do ich pobierania (pobieranie ma wtedy charakter pasywny). Dlatego też rozwiązania oferujące połączenie chelatów i soli stanowią najlepsze rozwiązanie dla optymalnego odżywienia roślin mikroelementami niezależnie do warunków temperaturowych.
Inną alternatywą są mikroelementy kompleksowane aminokwasami jako rozwiązanie łączące w sobie cechy chelatów i soli – dostępność niezależnie od temperatury i bardzo szybkie pobieranie przez rośliny.
