Zbiory kukurydzy. Czas na decyzję: suszyć czy kisić ziarno

Ziarno kukurydzy odgrywa coraz większą rolę w żywieniu trzody. Wiąże się to z systematycznie zwiększającym się areałem uprawy tej rośliny. Kukurydza ma wiele cennych zalet, m.in.: wysoką strawność związana z niską zawartością włókna, duży poziom energii, zwierzęta chętnie ją pobierają, a ponadto nie zawiera substancji antyżywieniowych.

Tradycyjnym komponentem pasz jest suche ziarno kukurydzy. W ostatnich kilku latach obserwujemy jednak coraz większe zainteresowanie zakiszaniem ześrutowanego, wilgotnego ziarna.

Dlaczego kisić ziarno kukurydzy?
Kiszenie sprawia, że:

obniżamy koszt komponentu do paszy o ok.30%;
kiszone ziarno doskonale miesza się z pozostałymi składnikami paszy, obniżając zapylenie, a co za tym idzie, poprawiając dobrostan zwierząt;
pH w granicach 4 korzystnie wpływa na zakwaszenie przewodu pokarmowego, redukuje rozwój szkodliwej flory bakteryjnej;
przyjemny zapach i smak dobrze zakiszonego ziarna zwiększa pobranie paszy przez zwierzęta.
Zalety kiszonki kukurydzianej
Strawność ziarna kukurydzy jest wysoka i sięga 85%. Zawiera stosunkowo dużo tłuszczu /4-6%/, dużo kwasu linolowego. Niska zawartość fosforu i jego słaba przyswajalność może być częściowo zrekompensowana dodatkiem fitazy. Ziarno kukurydzy zawiera niewiele białka / 7-9 %/, o niekorzystnym składzie aminokwasowym. W niedoborze występuje lizyna i tryptofan. Na te składniki trzeba zwrócić uwagę przy bilansowaniu dawki pokarmowej. Ważnym elementem jest też zawartość włókna w recepturze. Powinna się kształtować na poziomie 3,5-4,5 %, w zależności od wieku zwierząt.

Przyjmuje się, że w dawce pokarmowej można stosować do 30% kukurydzy suchej lub do 40% ziarna kiszonego. Należy pamiętać o wprowadzeniu ograniczenia ilości ziarna w ostatniej fazie tuczu. A to z powodu zawartości nienasyconych kwasów tłuszczowych i karotenoidów, powodujących złą konsystencję słoniny i jej żółte zabarwienie.

Według wymogów dobrej praktyki rolniczej udział ziarna kukurydzy nie powinien, w tym czasie, przekraczać 20%. W przypadku zastosowania premiksów zalecane jest użycie śruty rzepakowej, zastosowanej w ilościach przewidzianych dla danej kategorii zwierząt. Oprócz aminokwasów siarkowych wnosi ona włókno, którego brakuje w mieszankach z dużym udziałem kukurydzy.

Doskonałym premiksem, spełniającym powyższe oczekiwania i pokrywającym zapotrzebowanie żywieniowe ras o wysokim potencjale genetycznym jest SuperMix Specjal Corn. Wysoki poziom lizyny, aminokwasy syntetyczne i fosfor stanowią doskonałe uzupełnienie pasz na bazie ziarna kukurydzy produkowanych w gospodarstwie. Doskonałym uzupełnieniem receptury będzie śruta lub makuch rzepakowy.