5 mitów o żywieniu kur niosek

Czy pasza wpływa na kolor skorupy, a od rzepaku jaja śmierdzą? Rozprawiamy się z mitami na temat żywienia kur niosek.

Mit 1. 18procent białka musi być

Absolutnie należy o tym zapomnieć. Dzisiaj możliwe jest przygotowanie paszy szczytowej o białku ogólnym na poziomie 16 procent, a nawet mniej, jeśli właściwie zbilansujemy aminokwasy strawne. Kura nie potrzebuje białka do produkcji tylko aminokwasów.

Mit 2. Metionina podnosi masę jaja

Stwierdzenie to ma rację bytu tylko wtedy, kiedy rzeczywiście w paszy tej metioniny brakuje. Dzisiaj, w czasach gdy pasza jest bilansowana na przynajmniej pięciu aminokwasach strawnych, dodatek metioniny nie wpływa na produkcyjność kur niosek, jest jednak drogi.

Mit 3. Pasza wpływa na kolor skorupy

Zmiany barwy skorupy często są łączone ze składem paszy i zastosowanymi w niej dodatkami. Zdecydowanie pasza nie ma wpływu na barwę skorupy. Jest ona zależna od genetyki ptaków, stanu ich zdrowia oraz wieku. Wraz z wiekiem zmienia ona odcień. Natomiast w przypadku niektórych jednostek chorobowych znaczne zróżnicowanie kolorów skorup świadczy o zakażeniu, jakie przechodzi stado.

Żywieniowo można za to zmienić barwę żółtka. Stosując naturalne barwniki, jak płatki nagietka, wyciąg z papryki lub ich syntetyczne formy jesteśmy w stanie uzyskać barwę od jasnożółtego aż do czerwonego. Tutaj często pokutuje przekonanie konsumentów, że kurki chodząc po podwórku znoszą jaja o pomarańczowej barwie żółtka.

Mit 4. Od rzepaku śmierdzą jaja

Mit, który kiedyś był prawdą. Część brązowych kur posiadała wadliwy gen, przez który nie potrafiły one sobie poradzić z rozkładem występującej w rzepaku synapiny. Jej rozkład kończył się na powstaniu trimetyloaminy, która trafiając do jaja nadawała nieprzyjemny, rybi zapach.

Jak zapewniają firmy genetyczne, ta wada została całkowicie wyeliminowana.

Mit 5. Kreda poprawia skorupę

Panuje przekonanie, że kiedy pojawiają się problemy ze skorupą należy kurom podnieść poziom wapnia w paszy. Poniekąd to rozwiązanie ma sens, gdyż z wiekiem zmniejsza się zdolność absorpcji wapnia z przewodu pokarmowego. Nie jest to natomiast jedyne i idealne rozwiązanie. Nie możemy bowiem zapominać o tym, że wapń występuje w paszy w ścisłej relacji z fosforem i bardzo ważne jest zapewnienie optymalnej proporcji tych dwóch makroelementów.

Z kolei zbyt wysoki poziom kredy w paszy zmniejsza chęć jej wyjadania przez ptaki. Pogorszenie się jakości skorupy w wielu przypadkach jest wynikiem schorzeń wirusowych bądź bakteryjnych i jakakolwiek modyfikacja paszy niewiele tutaj pomoże.